υπερετερόδυνο

το, Ν

(ραδιοηλ.) δέκτης ραδιοηλεκτρικών κυμάτων μέσα στον οποίο επιπροστίθεται στην ταλάντωση τού φέροντος κύματος και μία υψίσυχνη ταλάντωση που παράγεται από τοπικό ταλαντωτή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπερ-* + ετερόδυνο].